4 mei, op de dag van Dodenherdenking, is in het verzorgingshuis van zijn congregatie in het Limburgse Panningen, pater Gerard Verwoerd overleden. Gerard was een echte ambassadeur voor Moria. Dat is meer dan vijfentwintig jaar geleden begonnen. Zonder dat iets of iemand hem ertoe verplichtte heeft hij jarenlang voor Moria muziek gemaakt in het centrum van Nijmegen.
Gerard ging als de zon scheen. Hij moest als het regende. Hij volhardde zelfs toen het eigenlijk niet meer kon. Bijna tot het laatst kwam hij met zijn autootje. Het geld dat hij met zijn panfluit bij elkaar speelde bracht hij zo ongeveer wekelijks. In al die jaren is dat een groot bedrag geweest. Hij vond het erg jammer dat hij moest verhuizen en niet meer dichtbij Moria was en in de buurt van zijn grote Nijmeegse vrienden- en kennissenkring.
Als Gerard op bezoek kwam dronk hij graag een kop koffie, at meerdere koekjes en was benieuwd naar de verhalen van iedereen, die van de bewoners in het bijzonder. Het kon ook zomaar gebeuren – o schaamrood soms – dat hij spontaan een lied voor je zong. Wie bij Moria woonde of werkte kende hij bij naam. Gerard was een gevoelig en kwetsbaar mens. Hij vond het een voorrecht om op zijn manier bij Moria betrokken te zijn, bij de verhalen van de bewoners die een nieuw leven proberen op te bouwen. Het ontroerde hem tot tranen toe. In heel veel gesprekjes in de stad heeft hij een lans gebroken voor de jongens van Moria. Een echte ambassadeur dus, en een diepgelovig mens die niets dwingends had, maar in de loop van de jaren steeds transparanter en vrijer werd.
We mogen dankbaar zijn dat we elkaar hebben gekend, hij ons en wij hem.
André Stuart
Bevrijdingsdag 2021
